Ο καθένας από εμάς μπορεί να αντιλαμβάνεται διαφορετικά την έννοια της οικογένειας και την σημασία της στην πορεία της ζωή του.
Τα παιδικά μας βιώματα διαμορφώνουν το σενάριο της ζωής μας. Ποιοι είμαστε, πως συμπεριφερόμαστε, πως αγαπάμε, πως ζούμε, τι οικογένεια θα δημιουργήσουμε. Όλα ξεκινούν από την μητρική αγκαλιά.
Οι οικογένειες είναι τόσο διαφορετικές, όσο και τα μέλη που τις απαρτίζουν. Έχοντας διαφορετικές ανάγκες, όνειρα, προσδοκίες. Προσπαθούν να διατηρήσουν την ατομικότητά τους μέσα σε μια κοινή συμβίωση. Το κοινό σημείο; Η ανάγκη για φροντίδα, ασφάλεια, αποδοχή, η αίσθηση του ανήκειν.
Τι συμβαίνει όμως όταν η οικογένεια αποτυγχάνει να καλύψει τις ανάγκες των μελών της; Όταν αποτυγχάνει να εμπεριέξει τα συναισθήματα τους;
Οικογενειακές συγκρούσεις, συχνά επαναλαμβανόμενες, έντονοι καυγάδες, ψυχρότητα και απόσταση μεταξύ των συζύγων, αναποτελεσματικές γονικές πρακτικές που οι ίδιοι οι γονείς έχουν υιοθετήσει από τους δικούς τους γονείς, απρόβλεπτες συμπεριφορές, επιβολή σκληρού ελέγχου ή άσκηση υπερβολικά αυστηρής κριτικής.
Ένας καθημερινός φαύλος κύκλος που δημιουργεί συναισθήματα ενοχής, αμφιθυμίας, ματαίωσης, φόβου. Τα μέλη απομονώνονται, αποσύρονται. Δημιουργείται στρες, ανασφάλεια και απώλεια συναισθηματικού δεσμού μεταξύ τους.